Byyeee Australia, Hellooooo New Zealand
Door: Jente Kecskés
Blijf op de hoogte en volg Jente
27 Juli 2014 | Nieuw Zeeland, Paihia
De laatste weken van mijn verblijf in Sydney waren beweeglijk. Ik ben terug gegaan naar mijn werk waar ze heel blij waren om me weer terug te hebben maar vervolgens mijn baas me op een ongepaste manier 2 weken voor mijn vertrek er weer uit flikkerde. Ik ga jullie de details besparen want het slaat helemaal nergens op, komt er gewoon weg op neer dat hij een e*kel is :).
Maar ik had geluk, na een paar dagen kwamen een email binnen in het hostel, Ryan (de man achter de receptie waar ik een soort van haat/liefde verhouding mee heb (ik denk dat het een Iers ding is om lichtelijk onbeschoft te zijn)) riep me gelijk omdat hij wist dat ik graag wou werken. Het ging om een klein thee huisje in Sydney die die week vier dagen iemand nodig had, hier heb ik vervolgens 2 weken met veel plezier gewerkt en Ash (de baas) vond het dan ook erg jammer dat ik weg ging.
Het afscheid in Jolly Swagman was minder zwaar dan de vorige keer, ik had nu minder het gevoel dat ik familie verliet omdat er de afgelopen maanden, ook toen ik op de oost kust was, veel mensen waar ik echt van ben gaan houden weg zijn gegaan.
Toch had ik het heel moeilijk om Ellie (wat ik, voor mijn gevoel) wel echt mijn beste vriendin kan noemen die ik daar had gedag moest zeggen. We hebben de avond daarvoor nog mooi afgesloten met elkaar maar dit viel zwaar. Ze was er voor me, begreep me en we deelde veel met elkaar! Ook omdat ik weet dat ze gesponsord wil worden in Australië ga ik haar niet snel zien in de UK of Nederland....
Maar nu was het tijd om naar Nieuw Zeeland te vertrekken, ik was redelijk zenuwachtig maar wist ook dat het tijd was om te gaan. Eenmaal aangekomen op Auckland airport was het erg lastig om naar mijn hostel te komen, eerst een bus van een uur, toen een trein van 45 minuten en toen nog (intussen al 8u 's avonds en pikke donker) nog even met een niet goed beschreven route beschrijving 15 minuten lopen, dit was al een aardig avontuur op zich, wat ze ook over die nieuw zeelanders zeggen dat ze zo aardig zijn, nou de bus chauffeur vond backpackers alles behalve leuk!
Eenmaal aangekomen zag ik dat het een soort van hippie huis was. Iedereen was super vriendelijk en al behoorlijk stoned naar mijn idee. Ik was erg moe dus heb mijn spullen gedropt, wat gegeten en ben naar bed gegaan. De mensen speelde nog wat gitaar.
Het internet was ontiegelijk duur dus moest ik met de fiets naar het dorpje naar de bibliotheek. Mijn mama was een beetje ongerust dus heb haar gelijk wat gestuurd.
Voor de rest het stadje een beetje verkent, was geen reet te doen.
'S avonds gingen we allemaal met elkaar eten, erg lekker maar aan het einde deden ze een vragen ronde, wat heeft je leven veranderd. Nou hier kwamen de meest zweverige verhalen uit, vond dit erg leuk maar voor mij was 1x genoeg.... Ze zeiden toen ik weg ging dat ik vast terug zou komen, iedereen deed dat zeiden ze maar ik denk ik niet. Ik begrijp dat mensen daar langer zitten en ze hadden ook allemaal wel wat gemeen maar stonden naar mij idee ook erg ver van elkaar, vrij weinig humor en ze komen dan ook niet verder dan koetjes en kalfjes. Ik was blij dat er voor mijn drie dagen nog een nuchtere Belg in het huis zat.
Nu ben ik afgereisd naar Paihia, vandaag ga ik een geweldige trip maken naar Cape Reinga, het topje van het noorder eiland. Maar hier vertel ik jullie in mijn volgende blog meer over.
Dikke kus xxxxxx meeee
Maar ik had geluk, na een paar dagen kwamen een email binnen in het hostel, Ryan (de man achter de receptie waar ik een soort van haat/liefde verhouding mee heb (ik denk dat het een Iers ding is om lichtelijk onbeschoft te zijn)) riep me gelijk omdat hij wist dat ik graag wou werken. Het ging om een klein thee huisje in Sydney die die week vier dagen iemand nodig had, hier heb ik vervolgens 2 weken met veel plezier gewerkt en Ash (de baas) vond het dan ook erg jammer dat ik weg ging.
Het afscheid in Jolly Swagman was minder zwaar dan de vorige keer, ik had nu minder het gevoel dat ik familie verliet omdat er de afgelopen maanden, ook toen ik op de oost kust was, veel mensen waar ik echt van ben gaan houden weg zijn gegaan.
Toch had ik het heel moeilijk om Ellie (wat ik, voor mijn gevoel) wel echt mijn beste vriendin kan noemen die ik daar had gedag moest zeggen. We hebben de avond daarvoor nog mooi afgesloten met elkaar maar dit viel zwaar. Ze was er voor me, begreep me en we deelde veel met elkaar! Ook omdat ik weet dat ze gesponsord wil worden in Australië ga ik haar niet snel zien in de UK of Nederland....
Maar nu was het tijd om naar Nieuw Zeeland te vertrekken, ik was redelijk zenuwachtig maar wist ook dat het tijd was om te gaan. Eenmaal aangekomen op Auckland airport was het erg lastig om naar mijn hostel te komen, eerst een bus van een uur, toen een trein van 45 minuten en toen nog (intussen al 8u 's avonds en pikke donker) nog even met een niet goed beschreven route beschrijving 15 minuten lopen, dit was al een aardig avontuur op zich, wat ze ook over die nieuw zeelanders zeggen dat ze zo aardig zijn, nou de bus chauffeur vond backpackers alles behalve leuk!
Eenmaal aangekomen zag ik dat het een soort van hippie huis was. Iedereen was super vriendelijk en al behoorlijk stoned naar mijn idee. Ik was erg moe dus heb mijn spullen gedropt, wat gegeten en ben naar bed gegaan. De mensen speelde nog wat gitaar.
Het internet was ontiegelijk duur dus moest ik met de fiets naar het dorpje naar de bibliotheek. Mijn mama was een beetje ongerust dus heb haar gelijk wat gestuurd.
Voor de rest het stadje een beetje verkent, was geen reet te doen.
'S avonds gingen we allemaal met elkaar eten, erg lekker maar aan het einde deden ze een vragen ronde, wat heeft je leven veranderd. Nou hier kwamen de meest zweverige verhalen uit, vond dit erg leuk maar voor mij was 1x genoeg.... Ze zeiden toen ik weg ging dat ik vast terug zou komen, iedereen deed dat zeiden ze maar ik denk ik niet. Ik begrijp dat mensen daar langer zitten en ze hadden ook allemaal wel wat gemeen maar stonden naar mij idee ook erg ver van elkaar, vrij weinig humor en ze komen dan ook niet verder dan koetjes en kalfjes. Ik was blij dat er voor mijn drie dagen nog een nuchtere Belg in het huis zat.
Nu ben ik afgereisd naar Paihia, vandaag ga ik een geweldige trip maken naar Cape Reinga, het topje van het noorder eiland. Maar hier vertel ik jullie in mijn volgende blog meer over.
Dikke kus xxxxxx meeee
-
28 Juli 2014 - 19:56
Paul:
Lieve Jente, aankomen en vertrekken, contact maken en afscheid nemen, en heel veel zien en ervaren. Je maakt nogal wat mee en soms wou ik dat ik ook kon zeggen: ik stop 9 maanden met werken en trek er op uit. Maar ja.....
Binnen 2 maanden ben je weer in Nederland. Geniet van alles wat je nog tegenkomt!
Liefs en X -
05 Augustus 2014 - 11:03
Sylvia:
Dag Lieverd,
Wat fijn om weer wat van je te horen. Wat vliegt de tijd. Nieuw Zeeland schijnt zo mooi te zijn, ik ben heel benieuwd naar de foto's en de verhalen. Wij zijn net terug vanuit Kroatië. Iets dichterbij maar ook een prachtig land.
Heb je inmiddels alweer wat leuke mensen ontmoet? Het is toch een hele ervaring hoor om telkens maar weer helemaal alleen opnieuw te beginnen. Ik heb bewondering voor je. Al deze ervaringen neem je in je verdere leven mee. Straks terug in Nederland draai jij nergens meer je hand voor om.
Dikke kus,
Sylvia -
02 September 2014 - 16:35
Monique:
Lieve Jente,
Een verlate reactie op je reisverslag, had het gelezen hoor maar reageren schoot erbij in. Ben je nog steeds in New Zealand?Wat zal het daar ook mooi zijn! Heb ik goed begrepen dat je ook nog naar Thailand gaat? Ik hoop dat je geniet tot het laatste moment van je reis.
Veel liefs uit de Lindenlaan van Charlotte, Peter en Monique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
